Beste lezer,
Pastoor emeritus Han Akkermans schreef voor u de zondagsbrief voor zondag 17 maart a.s.
De vieringen in de Goede Week vindt u op de website en in Weekblad Oosterhout van 20 maart.
Op zondag 14 april organiseert het bisdom een gezinsdag in Oosterhout: Onze V/vader.
Meer info op www.bisdombreda.nl/agenda
U kunt de vieringen in de basiliek via livestream volgen: https://www.youtube.com/@basilieksintjanoosterhout
Met vriendelijke groet,
Secretariaat H. Catharinaparochie
Zondagsbrief 17 maart
“Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort.” Op deze manier spreekt Jezus over zijn levenseinde. Blijkbaar heeft Hij zijn aanstaande dood zo beleefd.
Wie weet dat hij nog maar kort te gaan heeft in het leven, voelt lichamelijk meestal dat de krachten afnemen. Zo zei het onlangs iemand die wist dat hij in een onomkeerbaar ziekteproces terecht was gekomen: mijn conditie en vaardigheden worden afgepeld als een graankorrel. Wat overblijft is mijn ziel.
Als Jezus verwijst naar de graankorrel als beeld zijn sterven, verbindt Hij er meteen een positieve dynamiek aan: de graankorrel valt in de aarde om vruchtbaar te worden. Sterven in christelijk perspectief wordt steeds op een of andere manier getekend door hoop en verwachting. ‘Voltooid leven’ is een term die we vaak horen in gesprekken en debatten over het levenseinde. In christelijke zin is ‘voltooid leven’ méér en anders dan een leven dat ‘op’ is als de lichamelijke en geestelijke krachten, het plezier en de energie zijn uitgeput. De uiteindelijke voltooiing van een mensenleven vertrouwen we immers toe aan God, die we belijden als Alfa en Omega, begin en einde, onze Schepper, Behoeder en Voltooier. In de uitvaartliturgie klinkt het zo: “Gij neemt het leven, God, niet van ons af. Gij maakt het nieuw. Dat geloven wij op uw woord.”
Ignatius van Antiochië, een christelijke martelaar uit de 2e eeuw, die wist dat hij in Rome voor de leeuwen geworpen zou worden, schreef als gevangene aan zijn vrienden: “Graan van God ben ik en tanden van wilde beesten zullen mij malen, zodat ik zuiver brood van Christus blijken mag.” Dat klinkt heel drastisch en gruwelijk in onze oren. Daarmee gaf Ignatius aan hoe hij zijn naderende dood beleefde: met de gezindheid van Jezus, als zijn leerling en volgeling.
De graankorrel valt in de aarde, moet sterven om vruchtbaar te kunnen in een grote hoeveelheid korrels, om brood te worden. Dat gaan we de komende tijd gedenken en vieren, in de Goede Week en met Pasen.
Han Akkermans, emeritus-pastoor
Groen ontluikt de aarde
Groen ontluikt de aarde
uit het slapend graan
nu de zon de zaden
roept om op te staan.
Liefde staat op,
wordt wakker uit de dood.
Liefde draagt als koren
halmen vol en groot.
Onder steen bedolven
lijkt de liefde Gods.
Rest haar niets dan rusten
in de harde rots?
Diep in het graf
is Hij de weg gegaan
van het zaad dat stervend
nieuw ontkiemt tot graan.
Zaad van God, verloren
in de harde steen
en in ons hart,
in doornen, vruchteloos alleen –
Heen is de nacht,
de derde dag breekt aan.
Liefde staat te wuiven
als het groene graan.
John Macleod Campbell Crum
(1872-1958)
Vertaling: Sytze de Vries